Δόμνα Μιχαηλίδου: Για την χρήση κινητών τηλεφώνων, υπολογιστών και νέων τεχνολογιών σε παιδιά και εφήβους

Η άσκοπη και πολύωρη ενασχόληση των εφήβων, ακόμα και των παιδιών, με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με ηλεκτρονικά διαδικτυακά παιχνίδια, οι ατέρμονες διαδικτυακές συζητήσεις αποκτούν πλέον χαρακτήρα εθισμού με αρνητικές συνέπειες όχι μόνο στη διαδικασία της μάθησης, αλλά και κυρίως στη συναισθηματική ανάπτυξη, αλλά και ωρίμανση των παιδιών μας.

Ο διαδικτυακός εθισμός των μαθητών Γυμνασίου-Λυκείου ήταν το θέμα της Επίκαιρης Ερώτησης του Προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας “ΝΙΚΗ” και Βουλευτή Α΄ Θεσσαλονίκης Δημητρίου Νατσιού, την οποία απάντησε στη Βουλή η Υφυπουργός Παιδείας κ. Δόμνα Μιχαηλίδου.

Η ερώτηση ήταν τι προτίθεται το ΥΠΑΙΘΑ να κάνει για να εφαρμοστεί ο νόμος για την απαγόρευση των κινητών στα εκπαιδευτικά ιδρύματα, ο οποίος συστηματικά και καθολικά παραβιάζεται και σε ποιες μελέτες στηρίζεται το ΥΠΑΙΘΑ, οι οποίες αποδεικνύουν ωφέλιμη την εκτεταμένη χρήση υπολογιστών και νέων τεχνολογιών σε παιδιά και εφήβους και σε ποιες μελέτες που βρίσκουν παιδαγωγική χρησιμότητα στη διδασκαλία μέσω διαδικτύου.

Η Υφυπουργός ΠΑΙΘΑ Δόμνα Μιχαηλίδου απάντησε ως εξής:

Για το θέμα των κινητών τηλεφώνων

“Η χρήση κινητών τηλεφώνων στις σχολικές τάξεις πρέπει να απαγορεύεται. Στη χώρα μας η απαγόρευση αυτή ισχύει ήδη από το 2006 με απόφαση της τότε Υπουργού Παιδείας, της αείμνηστης Μαριέττας Γιαννάκου. Αντίστοιχα, η Ολλανδία στην οποία αναφέρεστε -ένα τόσο προηγμένο δυτικοευρωπαϊκό κράτος, όπως η Ολλανδία- αποφάσισε την απαγόρευση της χρήσης του κινητού τηλεφώνου μόλις αυτή τη χρονιά, έτσι ώστε θα είναι απαγορευμένο από την 1η Ιανουαρίου 2024 για τα παιδιά να χρησιμοποιούν κινητό μέσα στα σχολεία. Στη Γαλλία και στη Φινλανδία πρωτοεφαρμόστηκε το 2018, ενώ στη Μεγάλη Βρετανία είναι στην κρίση των εκπαιδευτικών και των διευθυντών αν θα αφήνουν τα παιδιά ή όχι να έχουν κινητά μέσα στην τάξη. Βέβαια, το ζητούμενο εδώ δεν είναι η απαγόρευση, είναι η τήρηση και η εφαρμογή αυτής. Ως προς αυτό, ο ρόλος του εκπαιδευτικού είναι για άλλη μια φορά σημαντικός, εφ’ όσον αυτός φέρει την ευθύνη για την εύρυθμη λειτουργία της τάξης του και την παραγωγική και ενδιαφέρουσα, βέβαια, πορεία του μαθήματός του. Μάλιστα, ο σχολικός κανονισμός απαγορεύει τη χρήση κινητών μέσα στο σχολείο και προβλέπει κάποιες ποινές, παραδείγματος χάριν, όπως η επίπληξη, ή η αφαίρεση του τηλεφώνου για κάποιο χρόνο. Ωστόσο, το ζήτημα αυτό -και κλείνω εδώ- δεν μπορεί να λυθεί μόνο με την αστυνόμευση. Χρειαζόμαστε ενίσχυση τόσο από τους εκπαιδευτικούς μας όσο και από τις οικογένειες των παιδιών για να μπορούμε να τηρήσουμε αυτό τον τόσο σημαντικό κανόνα”.

Για την χρήση υπολογιστών και νέων τεχνολογιών σε παιδιά και εφήβους

“Η άσκοπη και πολύωρη ενασχόληση των εφήβων, ακόμα και των παιδιών, με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με ηλεκτρονικά διαδικτυακά παιχνίδια, οι ατέρμονες διαδικτυακές συζητήσεις αποκτούν πλέον χαρακτήρα εθισμού με αρνητικές συνέπειες όχι μόνο στη διαδικασία της μάθησης, αλλά και κυρίως στη συναισθηματική ανάπτυξη, αλλά και ωρίμανση των παιδιών μας. Το φαινόμενο είναι συνέπεια ραγδαίων εξελίξεων στον τομέα της ψηφιακής τεχνολογίας που έχει κυριολεκτικά εισβάλει στη ζωή των πολιτών, έχει εισβάλει στη ζωή όλων μας, στην καθημερινότητα όλων ημών. Ο δάσκαλος είναι αυτός που θα βοηθήσει το παιδί να χτίσει τη σκέψη του, να χτίσει τα φίλτρα του, να χτίσει την όλη διαδικασία με βάση την οποία θα μπορεί να φιλτράρει, να προτεραιοποιεί, να απορροφά, να διαλέγει την πληροφορία. Ένα από αυτά τα εργαλεία είναι η ψηφιακή γνώση, είναι οι υπολογιστές, είναι τα τάμπλετ, είναι οι διαδραστικοί πίνακες.

Καταλαβαίνουμε τη δυσκολία και την πολυπλοκότητα της ορθής χρήσης των ψηφιακών εργαλείων, επενδύουμε σε αυτήν, επενδύουμε στις επιμορφώσεις των εκπαιδευτικών, των δασκάλων για τη σωστή, για την ολιστική, αλλά και για την κριτική χρήση των εργαλείων αυτών, αλλά επιμένουμε στο να μην είμαστε Λουδίτες φοβούμενοι την πληροφορία και την εξέλιξη, την τεχνολογική εξέλιξη. Χρειαζόμαστε την τεχνολογική εξέλιξη.

Και εδώ είναι το δικό μας χρέος ως πολιτεία να μάθουμε τους εκπαιδευτές πώς να χρησιμοποιούν αυτά τα ψηφιακά εργαλεία για το βέλτιστο συμφέρον και για το βέλτιστο αποτέλεσμα πάνω στα παιδιά μας”.